- concentus
- concentus, ūs, m. [concino], sounds blending harmoniously together, symphony, harmony, harmonious music (class.).I.Prop.A.In gen.:2.
ille sonus...qui acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,
Cic. Rep. 6, 18, 18:concentum servare,
id. Fin. 4, 27, 75:vocis lyraeque,
Ov. M. 11, 11:avium,
Cic. Leg. 1, 7, 21; Verg. G. 1, 422 (quoted in Quint. 5, 9, 16); cf.:et tepidum volucres concentibus aëra mulcent,
Ov. F. 1, 155:tubarum ac cornuum,
Liv. 9, 41, 17; Quint. 1, 10, 14; cf.signorum,
id. 9, 4, 11 (al. congestu, id. 10, 7, 16;v. Spald., Wolf, and Zumpt, dub.): rauci,
Stat. Th. 6, 227.—Meton., of a choir singing in harmony, Cic. de Or. 3, 80, 196.—B.In partic., a concordant acclamation of people in a theatre, Plin. Pan. 2, 6; 46, 2.—II.Trop., concord, agreement, harmony, unanimity (also class.): quā ex conjunctione naturae et quasi concentu atque consensu, quam sumpatheian Graeci vocant, etc., Cic. Div. 2, 14, 34; cf.actionum,
id. Off. 1, 40, 145; and:omnium doctrinarum,
id. de Or. 3, 6, 21:virtutis,
Tac. G. 3:omnium laudum,
Plin. Pan. 4, 6: nunc age, quid nostrum concentnm dividat audi, * Hor. Ep. 1, 14, 31.—Of the harmony of colors, Plin. 37, 6, 24, § 91; and of the blending of sweet odors, Plin. 12, 19, 42, § 86 (Sillig, conceptum).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.